Powiem Wam szczerze...
Męczy mnie już ta chronologia!
Dziś, w końcu, ostatni wiersz z 2009!
Hurra!
Ale tkwienie w przeszłości bywa strasznie... Nudne!
Owszem wspomnienia "przeszłości rozrzewnienia", trlalala i et-cetera czasem fajnie przytoczyć, ale...
Po co żyć przeszłością?
Przecież mamy tyle perspektyw! Współczesny "Mały-Wielki Świat" okrywa tylko możliwośći!
Globalny kryzys, podróże na 2gi koniec świata, rozmowy z kimś będącym nawet 100 tysięcy kilometrów od nas i tak dalej!
Przecież kiedyś na list od znajomego, dajmy na to z Londynu, czekało się co najmniej tydzień! A teraz?
Mija parę sekund i już mamy maila ze zdjęciami lub rozmawiamy z nią/nim przez Skype'a...
Oczywiście ostatnie sprawy, polityczno-społeczne, stawiają nas w położeniu, gdy zaczynamy się zastanawiać "Co dalej będzie z naszą wolnością?!".
Oczywiście nie należy od razu popadać w dramat i wieszać się, czy coś. ;)
Na szczęście, jak dotąd, nikt tego nie zrobił, a wręcz przeciwnie ludzie zaczęli się zrzeszać po to, aby obronić swoich wolności.
Zastanawiam się jednak czy przez rozwój technologi i nasze wrodzone lenistwo nie straciliśmy pewnej dziecinnej radości?
Mam na myśli to, że, na przykład, w czasach PRL, ludzie cieszyli się z głupiej pomarańczy po którą stali w 5-cio godzinnej kolejce!
A my? "Iphone 520" w niewłaściwym kolorze już nas nie zadowala...
Dzisiaj się nieco rozpisałem, a wiersz poniżej to taka próba wiersza-wyliczanki. Czego dotyczy? Sami zgadnijcie! Jak wcześniej wspomniałem to ostatni z 2009, zatem pora na nowsze! Mam nadzieję, że Wam się spodoba!
Z niecierpliwością czekam na komentarze!
„Pawia łza”
Nie tyle balów wielkich się skończyło
Nie tyle wspaniałych strojów już widział świat
Nie tyle boskich rezydencji stworzono
Nie tyle zastaw porcelanowych kupiono
Nie tyle masek Wenecję opuściło
Nie tyle sukni z Paryża odjechało
Nie tyle biżuterii już zaprezentowano
Nie tyle pieniędzy wydano
Nie tyle piór nastroszono
Nie tyle dam przystrojono
Nie tyle tańców odtańczono
Nie tyle uczt wydano
Nie tyle egzotycznych zwierząt podarowano
Nie tyle życie boskie wręcz kosztuje
Nie tyle skarbów najwspanialszych stworzono
Ile wolności złotą klatką otoczono.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz