Klątwa dusz...

Przez dość długi czas nic się nie ukazywało tu, na blogu. Z powodu problemów technicznych i czasowych wciąż nie mam zdjęć prac, które są mi niezbędne do stworzenia nowych postów. Ponieważ ów problemy się przeciągają w czasie, to w najbliższych postach skupię się na podróżach. Jeśli jednak chodzi o dziś...

W dzisiejszym poście pokażę wam kolejny wiersz! Powstał we wrześniu. Inspirację zaczerpnąłem z pewnego utworu muzycznego. W zasadzie była to melodia pochodząca ze ścieżki dźwiękowej pewnego filmu. Ściśle dotyczy ona pewnej drugoplanowej postaci. Postaci magicznej, ciekawej, ale jednocześnie mrocznej i niebezpiecznej. Słuchając utworu spróbowałem wykreować własną sytuację, własną istotę. Stworzyłem postać zupełnie inna, ale w podobnej stylistyce. Wiersz oczywiście nie dotyczy jednej postaci. Przedstawiam w nim pewne uogólnienie. To taki swego rodzaju eksperyment. Próba stworzenia czegoś własnego na podstawie cudzej melodii.

Mam nadzieję, że poniższy eksperyment Wam się spodoba...

„Taniec cieni”

Dusze upiorne

Potępione, wspaniałe!

Do Sali wleciały

Zamęt zasiały

Ludzkich pragnień

Spełnić nie chciały

Przybyły, wleciały

Mary, upiory

Magią kusiły

Naiwnych czarowały

Świat marzeń

Sny spełnić

Radość pustą

Obiecały

Nadzieję ślepą rozdały

Jak trucizna we krwi

Szybko krążyła

One zaś śmiechem upiorów tysiąca

Dusze kolejne przejmowały

Aby niesprawiedliwym targiem

Swe winy odkupić…